اطلاعات گوناگون درباره مکزیک
مکزیک کشوری در آمریکای جنوبی است که مهد یکی از مهمترین تمدن‌های باستان، آزتک، بوده است. اولین آثاری که از انسان در مسوآمریکا (مکزیک کنونی) به دست آمده متعلق به ۴۰ هزار سال پیش است. در حدود ۹ هزار سال پیش سرخپوستان عهد باستان به کاشت ذرت روی آوردند. از این اتفاق به عنوان یک انقلاب فرهنگی یاد شده است. نام آغازین این کشور اسپانیای نو بود. اما پس از آن که نام پایتخت آن را مکزیکوسیتی انتخاب کردند، نام مکزیک که برگرفته از زبان سرخ‌پوستی ناهوآتل است را برای آن گزیدند.
آب و هوای مکزیک
مکزیک با وجود بودن در کنار آب های آزاد، در قسمت شمال غرب خود، صحراهای بی آب و علف دارد. اما بر عکس در شمال شرق آب و هوایی معتدل و مرطوب دارد. در شمال مکزیک یعنی جنوب ایالات متحده در زمستان هوایی سرد و خشن دارد که در گرم ترین مواقع در سال در روز دما حداکثر به ۸ تا ۱۲ درجه سانتیگراد می رسد و حتی در شب تا ۴- درجه نیز افت می کند.
به همین ترتیب در تابستان ها نیز این بخش از مکزیک گرم شده و بارندگی های شدیدی نیز در آن رخ می دهد. همچنین توفان های مهیبی چون تورنادو در این بخش ها اتفاق می افتد. در مرکز مکزیک در جایی که مکزیکو سیتی نیز در آن واقع شده به دلیل بودن در کنار جنگل های وسیع، آب و هوا کمی معتدل تر و بهتر است. شهرهای کنار دریای کارائیب و خلیج مکزیک نیز از آب و هوای خاص دریایی و رطوبت در فصل های مختلف سال برخوردار هستند.
جغرافیای مکزیک
کولیما (Colima) یکی از ۳۱ ایالتی است که همراه با مکزیکو سیتی، ۳۲ استان فدرال مکزیک را تشکیل می‌دهند.
مکزیک کشوری کوهستانی و مرتفع است و تنها قسمت مسطح آن، در شبه جزیره یوکاتان واقع شده است. از آن جا که ارتفاع این کشور از سطح دریا، از ۵۰۰ متر بیشتر است، لذا درجه حرارت نسبت به عرض جغرافیایی و ارتفاع زمین، متغیر است. شمال این کشور خشک و غیر قابل کشت بوده، در حالی که جنوب، مرطوب و گرم است.
مهم ترین ارتفاعات آن عبارتند از کوه های مادره غربی، مادره شرقی، مادره جنوبی و هم چنین فلات مکزیک. بلندترین نقطه آن قله سیتلال تپتل (اوریسابا) با ۷۰۰، ۵ متر ارتفاع می‌باشد.
جلگه‌های آن عمدتا در کناره ها واقع شده‌اند. بیابان ها نیز قسمت هایی از مکزیک را شامل میشوند.
از مهم ترین رودهای آن می‌توان از ریوگرانده، لرما، اوسوماسینتا، گریخالوا، پانوکو، بالزاس و سانتیاگو نام برد. رود ریوگرانده (۰۳۴، ۳ کیلومتر) طویل ترین رود آن است.
اقتصاد مکزیک
واحد پول مکزیک پزوی مکزیک (Mex.$) معادل ۱۰۰ سنتاوو است. مکزیک یازدهمین اقتصاد بزرگ دنیاست. استخراج ذخایر بزرگ گاز طبیعی و نفت، توسعه خارق‌العاده اقتصادی کشور را در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میسر ساخت. بنیان در حال رشد اقتصادی مکزیک شامل صنایع مهم پتروشیمی، نساجی، وسایل نقلیه موتوری و فرآورده‌های غذایی است. در اوایل دهه ۱۹۹۰ شرکت های عمده آمریکایی به دلیل سیاست دولت آمریکا و توافق های تجاری مربوط به قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی و هزینه ی پایین نیروی کار به تاسیس کارخانه در مکزیک تشویق شدند. نتیجه ی این حرکت، رشد خارق‌العاده اقتصاد مکزیک بود.
تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۰۸، ۱٫۵۶۳ تریلیارد دلار بوده و رشدی ۴٫۸٪ را در سال ۲۰۰۹ تجربه کرده است. ۴۵ میلیون و ۳۸۰ هزار نفر، نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری در آن ۳٫۷ درصد است (سال ۲۰۰۷). حدود ۱۴ درصد از مردم این کشور به غذای مناسب دسترسی ندارند و نرخ تورم در آن ۲٫۸۸ درصد است (سال ۲۰۰۹).
محصولات صادراتی این کشور شامل محصولات کارخانه‌ای، نفت و محصولات نفتی، نقره، میوه، سبزیجات، قهوه و پنبه است که به کشورهای آمریکا (۸۴/۷ درصد)، کانادا (۱/۲ درصد) و اسپانیا (۳/۱ درصد) صادر می‌شود. محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات فلزکاری، فلزات تراشکاری شده، ماشین‌آلات کشاورزی، تجهیزات الکترونیکی، قطعات ماشین برای مونتاژ، هواپیما و تجهیزات آن است که از کشورهای آمریکا (۹/۵۰ درصد)، چین (۵/۹ درصد)، ژاپن (۶درصد) و کره جنوبی (۲/۴ درصد) وارد می‌شود. مکزیک هم چنین جزو ۱۰ کشور برتر در تولید غلات در جهان است.
فرهنگ مردم مکزیک
مکزیک، مهد برخی از پیشرفته ترین تمدن های جهان مانند اولمک، تولتکا، مایا، آزتک و تعدادی دیگر است. تمدن اولمک نخستین تمدنی بود که بیش از سه هزار سال در مناطق میان تاباسکو و وراکروز رونق داشت. فرهنگ آن امروزه به واسطه ی پیشرفتی که در علوم و کشاورزی داشته، فرهنگی شناخته شده است. ویژگی این فرهنگ ها علاوه بر خلاقیت هنریشان، ایجاد مراکز شهری بزرگ و طراحی شده از قبیل تنوچتیتلان، تولا، تئوتی اواکان، چیچن ایتسا و بسیاری دیگر بوده است.
مردم بومى مکزیک سرخپوستانى بودند که در طول تاریخ، امپراطورى های بزرگى را تشکیل دادند، ولى فرهنگ به ارث رسیده از هر یک از این تمدن ها تنها ناحیه ی مربوط به خود را تحت پوشش قرار مى دهد و مخصوص بعضى از روستاهاست، چون در شهرهاى بزرگ نفوذ فرهنگ اروپا مخصوصا فرانسه، اسپانیا و همچنین فرهنگ آمریکاى شمالى دیده مىشود.
مردم مکزیک از لحاظ خصوصیات اجتماعی، مردمی خون گرم محسوب شده و پایبندی خاصی به روابط خانوادگی و تعلقات درون فامیلی دارند، به طوری که سنت های خانوادگی در این کشور بسیار قوی می باشد.
فرهنگ مکزیکی از انواع هنرهای کلاسیک مانند موزیک کلاسیک و رقص گرفته تا هنر آشپزی و سنت های گفتاری را در بر می گیرد. مردم مکزیک به آداب و سنت های فرهنگی خود بسیار پایبند می باشند و انجام مراسم فرهنگی مذهبی در این کشور فراوان یافت می شود.
طیف صنایع دستی مکزیک به وسعت جغرافیای این کشور است، هر ایالت، هر منطقه و هر قوم دارای یک فن و یک سبک خاص صنایع دستی است.
صنایع دستی در مکزیک که اشکال و رنگ های بی پایان آن بازتاب دهنده زیباشناختی اقوام مکزیکی است، تحسین بر انگیز ترین نحوه ی بیان اجتماعی است. مواد (چوب، سنگ، گل، شیشه، الیاف بافتنی، طلا، نقره، کاغذ و مقوا، موم و استخوان) و نیز فنون و مهارت ها، عمیق ترین سنت های مردم مکزیک را نمایان می سازد. صنایع دستی مکزیکی، از هنر ساخت اشیا با پر (مربوط به دوره قبل از استعمار اسپانیا) گرفته تا ظریف ترین طلا کاری های معاصر، بیانگر مهارت و خلاقیت خالقان آن و نیز غنای بی پایان اقوام مختلف مکزیکی است.
زبان مردم مکزیک
مکزیک دارای زبان رسمی نیست، اما زبان اسپانیایی که توسط ۹۷٪ مردم آن گویش می‌شود به عنوان زبان ملی در نظر گرفته می‌شود. در قانون زبان‌های محلی از آزادی برخوردار هستند. ۷٫۱٪ مردم به زبان‌های بومی گویش می‌کنند و ۱٫۲٪ اسپانیایی نمی‌دانند و فقط به زبان خود گویش می‌کنند. مکزیک دارای بزرگترین جمعیت اسپانیایی زبان در جهان است.ناواتلی ۱٫۵ میلیون نفر و یوکاتک مایا ۸۰۰،۰۰۰ گویشور دارد.
برخی از زبان‌های ملی در معرض خطر انقراض هستند، مانند Lacandon که توسط کمتر از صد نفر گویش می‌شود. زبان انگلیسی به طور گسترده‌ای در کسب و کار در شهرهای مرزی و نیز توسط یک میلیون شهروند آمریکایی که در مکزیک زندگی می‌کنند استفاده می‌شود.
مذهب مردم مکزیک
مذهب رسمی مکزیک، آیین کاتولیک است و ۸۹ درصد از مردم خود را کاتولیک می‌دانند. ۶٪ پروتستان و انجیلی هستند و ۵ درصد باقی را مسلمانان، یهودیان و افراد ملحد تشکیل می‌دهند.
اگرچه اکثریت مردم مکزیک خود را کاتولیک می‌دانند، اما در واقع فقط ۱۰ درصد از آن ها به راستی به آیین کاتولیک اعتقاد دارند و به کلیسا می‌روند. باورهای سنتی سرخ پوستی و عقاید بت پرستانه هنوز در اذهان مردم جای دارد و گاه حتی با آیین و مراسم کاتولیک آمیخته شده است.
در گذشته، مکزیکىها آئینهاى بومى مثل پرستش ماه، ستاره، خورشید و … داشتند. در قرن پانزدهم میلادى که کریستف کلمب به مکزیک آمد، مردم این منطقه همگى سرخپوست بودند و دینشان بتپرستى بود یا آئینهاى خاص بومى داشتند. پس از آن، کم کم مردم به دین مسیحیت رو آوردند؛ اما بعضى آئینها و رسوم، نوع لباسها و مراسمها هنوز هم وجود دارد.
اگرچه مذهب رسمی مکزیک کاتولیک است، اما قانون اساسی این کشور همه ادیان و فرقه‌ها را محترم می‌شمرد و بین هیچ یک از فرقه‌های مسیحی تبعیض قائل نمی‌شود. با این حال در برخی از مناطق مکزیک، داشتن اعتقاداتی غیر از کاتولیک به معنای جدایی کامل از جامعه است. برای نمونه در سال ۲۰۰۵ شهرداری یکی از شهرهای ایالت هیدالگو (Hidalgo) واقع در مرکز مکزیک تصمیم گرفت تمام افراد غیر کاتولیک را از این ایالت بیرون براند. به همین جهت جریمه‌ای معادل ۱۰۰۰ پزو (۸۰ دلار) برای تمام کسانی که پیرو فرقه‌های غیر از کاتولیک هستند تعیین شد و همچنین اعلام شد که آن ها یا باید از اعتقادات خود برگردند و کاتولیک شوند و یا ایالت هیدالگو را ترک کنند. در غیر این صورت، کلیساها و خانه هایشان توسط مقامات محلی مصادره خواهد شد.
غذای مردم مکزیک
غذاهای مکزیکی مانند خلق و خوی مردم این کشور، گرم است. مهمترین و بارزترین نکته‌ای که در غذاهای مکزیکی به چشم می‌خورد، تنوع است؛ تنوع در ترکیب مزه‌ها و حتی مواد اولیه. مشخصه دیگر این غذاها، تند بودنشان است؛ تندی ملایمی که با مخلوط زیره و آبلیمو، طعمی فراموش نشدنی به وجود می آورد.
ذرت، فلفل قرمز، لوبیای سیاه و چشم بلبلی و گوجه فرنگی از اجزای جدانشدنی غذاهای مکزیکی محسوب میشوند، اما نوع غذا و شیوه ی درست کردن آن ها منطقه به منطقه فرق می‌کند. جغرافیای محل، تفاوت های قومیتی و آب و هوای هر منطقه بر تنوع غذای مکزیکی تأثیر می گذارند. در شمال مکزیک، مردم بیشتر غذاهای گوشتی (گوشت گاو، بز و حتی شترمرغ) می‌خورند؛ در حالی که در جنوب مکزیک گرایش غذایی بیشتر به سمت سبزیجات و گوشت مرغ و ماهی است.
از سالیان دور ذرت ماده ی اصلی نان ها و شیرینی ها و وعده های اصلی غذای مکزیکی ها را تشکیل می داده است اما در سال های اخیر برنج هم جای خود را بر سر سفره ی مکزیکی ها باز کرده و جزو غذاهای اصلی مردم مکزیک به شمار می رود.
اجزای اصلی آشپزی مکزیکی بسیار متنوع هستند. برای مثال آووکادو و برگ های آووکادو از پر مصرف ترین اقلام مصرفی در آشپزخانه ی مکزیکی ها است. مکزیکی ها از برگ های خشک پودر شده آووکادو به عنوان ادویه خوشبو استفاده می کنند. خود آووکادوی رسیده در انواع سس ها، سوپ ها و سالاد ها مصرف می شود.
کاکتوس یا نوپال هم از دیر باز در غذاهای مکزیکی کاربرد داشته است. بافت و طعم کاکتوس بسیار شبیه به بامیه است و پس از پخت کامل، شیره لزجی از آن خارج می شود که در لعاب دادن به خوراک های آبدار بسیار مؤثر است.
یکی از شناخته شده ترین و محبوب ترین مواد در آشپزخانه ی مکزیکی فلفل چیلی است. چیلی هم به صورت تازه و هم به صورت خشک، کوبیده و یا پودر شده در غذاها و سس های مکزیکی به کار می رود. فلفل چیلی چندین نوع مختلف دارد اما هر چه چیلی بزرگ تر باشد شیرین تر است. برای مثال فلفل پوبلانو که بسیار بزرگ است، آن قدر شیرین و خوش خوراک است که با آن دلمه می پزند، اما فلفل ریز و بسیار تند هابانرو را اگر نزدیک زبانتان هم بکنند آتش می گیرید.
بیشتر مکزیکی ها غذایشان را با گشنیز طعم‌دار می‌کنند. البته این سبزی اصالتا مکزیکی نیست و اسپانیایی ها در زمان تسخیر مکزیک این سبزی را به آشپزی مکزیکی هدیه دادند، اما در حال حاضر تقریبا غذای مکزیکی ای را نمی بینید که حتی برای تزئین هم که شده از گشنیز استفاده نکند.
یکى از غذاهایى که در مکزیک طرفدار زیادى دارد، برباکوا است که در مراسم عروسى بیشتر از این غذا استفاده می شود. این غذا بره بریان شده است ولى با این تفاوت که آن را میان برگ موز می پیچند و در تنور می پزند و بسیار لذیذ است. یکی دیگر از غذاهای مکزیک ماکه است که با کاکائو و فلفل و مرغ درست می شود و تقریبا شبیه فسنجان است. تاکو، تامالی، توستادا، تورتاس و آنچیلادا از دیگر غذاهای معروف مکزیکی هستند که اگر روزی گذارتان به مکزیک یا حداقل یک رستوران مکزیکی خوب افتاد، آن ها را امتحان کنید و از طعم خوبشان لذت ببرید.
میوه در مکزیک فراوان است و تقریبا تمام میوه هایى که در ایران هست در مکزیک هم یافت می شود به جز گیلاس، خربزه و توت سیاه. معروف ترین میوه ی مکزیک انبه است همراه با انواع و اقسام موزها شامل موز زرد، قرمز، سبز، کوچک و بزرگ!
معمولا در همه جای دنیا ۳ وعده اصلی غذا شامل صبحانه، ناهار و شام وجود دارد، اما مکزیکی‌ها به جای شام یک عصرانه مفصل حدود ساعت ۴ بعد از ظهر می‌خورند. آن ها بر این اعتقادند که با خوردن این عصرانه مفصل و حذف شام، فردا صبح آماده خوردن یک صبحانه کامل میشوند که آن را عامل بسیار مهمی برای پیشگیری از چاقی می‌دانند.
فاصله و اختلاف زمانی تهران و مکزیکوسیتی (ایران و مکزیک)
مسافت تهران تا مکزیکوسیتی ۱۳۱۷۴٫۹ کیلومتر است.
طول پرواز از تهران تا مکزیکوسیتی حدود ۱۷ ساعت می باشد.
مکزیکوسیتی ۹ و نیم ساعت از تهران عقب تر است، یعنی ساعت ۱۲ شب در تهران معادل ساعت ۲:۳۰ بعد از ظهر در مکزیکوسیتی است.
جشن ها و تعطیلات رسمی مکزیک
روز پرچم ۲۴ فوریه است. این روز، روزى است که پرچم، رنگهاى آن و نمادهایش معین گردیده است. در این روز پرچم بزرگى را در شهر بلند می کنند و جشن مىگیرند.
روز انقلاب ۱۵ و ۱۶ سپتامبر است؛ در این روز مردم در مرکز شهر جمع میشوند و رئیس جمهور سخنرانى می کند و مراسم آتشبازى و پایکوبى انجام می شود.
روز کریسمس عید بزرگ مردم مکزیک است. در این روز همه براى خرید هدیه تلاش می کنند، درخت کاج تزئین می کنند و ماکت خانه اى که حضرت مریم (س) در آن بچه دار شد را درست می کنند. نمایشى هم در روزهاى پیش از کریسمس انجام می شود، بیشتر براى آگاهى بچه ها. بچه ها شمع روشن می کنند و دعا می خوانند. عروسک پلاستیکى که براى پذیرایى پر از میوه شده است، شکسته می شود و میوه ها روى زمین می ریزد و بچه ها با هیاهو از هم پذیرایى می کنند.
مراسم روز مردم مقدس براى دو نفر از حواریون به نام سن پاپلو و سن پترو جشن گرفته می شود. این مراسم یک بزرگداشت است که در آن بزرگترها در کلیساها حاضر می شوند و دعا می خوانند. روزهاى شنبه و یکشنبه تعطیلات رسمى است و مردم در این روزها بیشتر مسافرت می کنند و مراسم خاصى جز حضور در کلیسا ندارند.
روز درگذشتگان یا دیا دلوس مورتوس باور و سنتی است که مکزیکی ها آن را از اجداد سرخ پوست خود به یادگار نگه داشته اند. بعد از ورود اسپانیایی ها در قرن شانزدهم به مکزیک، این سنت با باورهای مسیحی آمیخته شد و اکنون در روزهای اول و دوم نوامبر و همزمان با روز گرامی داشت قدیسان کاتولیک برگزار می شود. در روز درگذشتگان، مکزیکی ها بر مزار عزیزان از دست رفته ی خود جمع می شوند و برایشان شمع روشن کرده و گل نثارشان می کنند.
جشن کوئین سیانه جشنی است که مردم مکزیک به مناسبت رسیدن دخترانشان به سن پانزده سالگی برگزار می کنند. در این جشن پدر و مادر دختر، همه دوستان و آشنایانشان را برای شرکت در مراسم دعا در کلیسا و سپس جشنی شاد دعوت می کنند. بعد از بازگشت از کلیسا، از همه مهمان ها با ساز و آواز و غذاهای خوشمزه محلی پذیرایی می شود.
