تلفظ در آیلتس مطلقاً ارتباطی با لهجه( امریکن یا بریتیش) ندارد و اصولاً برای ممتحن فرقی نمی کند که شما چه لهجه‌ای دارید. اما برای شما باید مهم باشد که هر دو لهجه و همینطور لهجه استرالیایی را هنگام لیسنینگ “بفهمید”.
بسیار شنیده شده است که اگر هنگام صحبت به لهجه امریکن یا بریتیش، واژه ای را به لهجه دیگر تلفظ کنیم، نمره کم می شود. با نگاهی به “توصیف نامه رسمی کمبریج” ( که تا چند روز دیگر ترجمه authorized آنرا اینجا خواهید دید) متوجه میشویم که اینطور نیست! حتی در املا واژگان نیز، دیکته آمریکایی و انگلیسی و ترکیبی، نمره‌ای از شما در رایتینگ و پاسخ نامه ریدینگ و لیسنینگ کم نمى کند.
به زبان ساده و غیر علمی، تلفظ از سه فاکتور اصلی استرس ( موسیقی واژه)، اینتونیشن ( موسیقی جمله یا فریز) و چانکینگ ( گروه بندی و مکث پس از تعداد خاصی از واژگان مرتبط) تشکیل شده است.
با رعایت سه فاکتور فوق و حتی با داشتن ته لهجه فارسی تا اسکور “هفت و نیم” می‌شود بالا رفت ( نمره هشت و بالاتر مختص کسانی است که زبان مادریشان کمترین ظهور در اسپیکینگ شان داشته باشد و در نمره “نه” اصلاً شنیده نشود).
بنابراین وقت خود را صرف استفاده، تکرار و الگو برداری از یک دیکشنری مفید کنید، و نه تقلید طوطی وار از لهجه این و آن.
مهم “به راحتی فهمیده شدن” از سوی اگزمینر است، نه چیز دیگر.
مقالات مرتبط
