1. اضطراب و استرس

• احساس فشار زمانی و ترس از اینکه جواب‌ها کافی یا کامل نباشه.

• نگرانی از لهجه یا تلفظ که باعث می‌شه بعضی‌ها کمتر حرف بزنن یا زیاد مکث کنن.

• برخورد با ممتحن به‌عنوان «داور» نه «گفت‌وگو‌کننده» که باعث خشکی مکالمه می‌شه.

2. کمبود ایده و محتوای پاسخ

• گیر کردن وسط جواب چون نمی‌دونن چی بگن، نه اینکه نتونن انگلیسی بگن.

• موضوعات غیرمنتظره (مثل کشاورزی، علم، یا آداب‌ورسوم خاص) که داوطلب هیچ تجربه یا دایره لغات مرتبط نداره.

3. مشکل در ساختاردهی پاسخ‌ها

• جواب‌های بیش از حد کوتاه یا پراکنده و بی‌انسجام.

• ناتوانی در استفاده از ساختارهای پیچیده‌تر (جملات شرطی، نقل قول، توصیف دقیق).

4. تسلط ناکافی بر زمان‌بندی

• در Part 2 یا خیلی زود حرف‌شان تمام می‌شود یا آن‌قدر کش می‌آید که بی‌ربط می‌شود.

• در Part 3 ناتوانی در گسترش ایده‌ها و پشتیبانی آن‌ها با مثال یا دلیل.

5. اشتباهات زبانی رایج

• استفاده‌ی بیش از حد از واژه‌های تکراری (مثلاً always, good, very).

• ناهماهنگی گرامری، مخصوصاً در زمان‌ها (present/past/future mix-ups).

• ترجمه‌ی مستقیم از فارسی که باعث جمله‌بندی غیرطبیعی می‌شود.

6. مشکل در تعامل طبیعی

• جواب دادن خیلی رسمی یا برعکس، خیلی محاوره‌ای بدون رعایت سطح مناسب.

• عدم استفاده از پرسش‌ها و واکنش‌های طبیعی که مکالمه رو واقعی‌تر می‌کنه.